Artem Musenzovyi, Ρώσος φοιτητής στην Ελλάδα

Σήμερα έχω απέναντί μου τον Artem, 25 ετών, ο οποίος είναι από τη Ρωσία. Έχει περάσει στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, στο τμήμα Εθνολογίας και Ιστορίας, μέσω του συστήματος εισαγωγής αλλοδαπών/αλλογενών στην Ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση.

-Αυτές τις μέρες έδωσες εξετάσεις στην εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, την οποία διδασκόσουν από τον Οκτώβρη στο Ε.Κ.Π.Α. Είναι δύσκολα για σένα τα ελληνικά;

-Πολύ. Η γραμματική ειναι βαριά για μένα, πολλές λέξεις δεν μπορώ να τις προφέρω σωστά, και είχα πολλά προβλήματα στο να θυμάμαι τις κλίσεις των ρημάτων. Ιδιαίτερα δύσκολος τομέας είναι οι πολλές εξαιρέσεις στους κανόνες του συντακτικού και της γραμματικής.

-Μπορείς να καταλάβεις μια συζήτηση άλλων ανθρώπων γύρω σου;

-Μόνο όταν μιλάνε για καθημερινά θέματα. Δεν έχω μεγάλο εύρος λεξιλογίου. Περιορίζομαι στα λίγα και τυπικά που έμαθα στα σεμινάρια.

-Ακούς Ελληνική μουσική; Καταλαβαίνεις τους στίχους των τραγουδιών;

-Ναι, και μάλιστα η μουσική σας μου αρέσει πολύ. Κάποια τραγούδια έχουν πολύ απλό στίχο. Για παράδειγμα χθες άκουγα τραγούδια της Αμαρυλλίς, και καταλάβαινα πολλά από τα λόγια. Επίσης μου αρέσουν οι C-Real.

-Πως και πήρες την απόφαση να αφήσεις την δουλειά σου, την οικογένεια σου και την κοπέλα σου στη Ρωσία, και να έρθεις να σπουδάσεις στην Ελλάδα;

-Ήθελα να κάνω αλλαγές στη ζωή μου. Να αφήσω πίσω μου τη βαρετή ζωή στη Ρωσία, το κρύο, και τα απομεινάρια του κομμουνιστικού συστήματος και τρόπου ζωής, όπου κυριαρχεί η διαφθορά, δεν εφαρμόζονται οι νόμοι, και παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ελπίζω εδώ να δω την καλή πλευρά της ζωής.

-Πιστεύεις ότι η ελληνική κοινωνία είναι καλύτερη;

-Υπάρχει περισσότερη ανθρώπινη κατανόηση, και ελπίζω να είναι λιγότερο διεφθαρμένη. Οι άνθρωποι είναι πιο ανοιχτοί στην Ελλάδα, είδα λιγότερη εγκληματικότητα και περισσότερη ευθύνη, αίσθημα δικαίου. Όμως, ένα μεγάλο αρνητικό στην Ελλάδα είναι η πολιτική λειτουργία του κράτους, η οποία καταστρέφει και ξεπουλάει την χώρα σας, και την κάνει να μοιάζει με την Ρωσία όταν κατέρρεε. Φοβάμαι λοιπόν ότι από την Ρωσία μετακόμισα σε μια μελλοντική Ρωσία.

-Οι Έλληνες που έχεις γνωρίσει τι στάση κρατούν απέναντι σου;

Κάποιοι μου φέρθηκαν καλόψυχα. Κάποιοι άλλοι όχι και τόσο. Για παράδειγμα είχα πάει να φτιάξω το λάστιχο του ποδηλάτου μου σε ένα συνεργείο, και ο υπάλληλος μου είπε "Τι σκατά κάνεις στην Ελλάδα αν δεν ξέρεις να μιλάς Ελληνικά;

-Και τι του απάντησες;

"Μαλάκα, εγώ είμαι φοιτητής. Τώρα μάθημα Ελληνικα"

-Ποια η αντιμετώπισή σου από αλλοδαπούς άλλων εθνικοτήτων;

-Με τους συμφοιτητές μου έχω άριστες σχέσεις. Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις ακόμα και στη σχολή. Κάποιοι κυκλοφορούν με σουγιάδες και μέσα στο πανεπιστήμιο, και ασχολούνται με μικροκλοπές. Οι πιο πολλοί είναι Αλβανοί. Επίσης ένα βράδυ καθώς γύριζα σπίτι, κουβαλούσα μαζί μου την τσάντα με τον υπολογιστή μου. Ξαφνικά καποιος αλλοδαπός ήρθε από πίσω μου και προσπάθησε να μου την αρπάξει. Αυτό που δεν περίμενε όμως ήταν η γροθιά στο μάτι. Μετά, ενώ ήταν πεσμένος στο πεζοδρόμιο και εγώ αποχωρούσα κύριος, είδα μια γιαγιά να έχει πλησιάσει και να τον χτυπάει με μια μαγκούρα.

-Που διασκεδάζεις καλύτερα; Στην Ελλάδα η στη Ρωσία;

-Στη Ρωσία. Όπως και να έχει εκεί είναι οι περισσότεροι φίλοι μου.

-Επαγγελματικά με τι έχεις ασχοληθεί; Και ποιο θα ήταν το όνειρο σου;

-Στη Ρωσία έχω δουλέψει ως τεχνίτης εξαερισμών κτηρίων αν και έχω πάρει δίπλωμα συμβολαιογράφου. Εδώ στην Ελλάδα δεν έχω δουλέψει ακόμα. Δύσκολο να βρεις δουλειά όταν δεν ξέρεις τη γλώσσα. Όνειρο μου είναι να γίνω κάποτε ψαράς. Να έχω ένα αλιευτικό και όλη μέρα να ψαρεύω. Να δαμάζω τα κύματα.

-Τι σου λείπει πιο πολύ από την πατρίδα σου;

-Μόνο η κοπέλα μου, τίποτα άλλο.

-Ποια είναι η άποψη σου για τις διαδηλώσεις στο Σύνταγμα;

-Οτι έτσι δεν μπορεί να αλλάξει ο λαός πολλά. Χρειάζεται πιο ριζοσπαστικός τρόπος. Αλλιώς η κυβέρνηση δε θα δώσει καμία σημασία στους διαδηλωτές. Περισσότερη οργάνωση και πίεση.

-Σκοπευεις να μείνεις για πάντα στην Ελλαδα η θα γυρίσεις να συνεχίσεις κάποια στιγμή τη ζωή σου στη Ρωσια;

-Δεν μπορώ ακόμα να απαντήσω. Δεν ξέρω τι θα μου φέρει το μέλλον . Στη Ρωσία όμως δε θέλω να γυρίσω. Ίσως ο δρόμος μου με βγάλει σε κάποια άλλη χώρα. Σε όποια χώρα κι αν ζεις όμως,το σημαντικό είναι να παραμένεις άνθρωπος.

-Ποιο θα ήταν το μήνυμα σου σε όλους όσους μας διαβάζουν;

Βάλτε φωτιά σε όσα σας κρατάνε πίσω. Δώστε αξία σε κάθε στιγμή της ζωής σας. Γιατί η στιγμή αυτή δε θα ξαναυπάρξει.

Κώστας Παπανικολάου, πρώην Γεν. Διευθυντής ΑΝΤ1

Σήμερα, έχω απέναντί μου τον Κώστα Παπανικολάου. Στη συνέντευξη που ακολουθεί δεν θα μιλήσει ως πρώην Γενικός Διευθυντής του ΑΝΤ1 Radio, αλλά καθαρά ως άνθρωπος.

-Κώστα, έχοντας ζήσει πολλά έντονα πράγματα στη ζωή σου, και ευρισκόμενος στο επίκεντρο και στις κορυφές του ίδιου του συστήματος, ως Άνθρωπος ποια θεωρείς ότι ήταν η προσωπική σου Κορυφή ως στιγμή;

-Για τις Κορυφές δεν υπάρχουν στιγμές. Υπάρχει η διαδρομή προς αυτές. Άλλωστε όταν βρίσκεσαι στην Κορυφή η ίδια η φύση δεν σ αφήνει να το καταλάβεις γιατί δεν έχεις μεγάλο επίπεδο στήριξης και θα σκοτωνόσουν. Η πορεία για την Κορυφή επίσης δεν γίνεται σχεδιασμένα και όταν γίνεται συνήθως αποτυχαίνει. Η διαδρομή της κοινωνικής σου ζωής είναι σαν λούκι χωρίς χειρολαβές. Ή αφήνεσαι με εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και ευχαριστιέσαι τη σκοτεινή πορεία ή σχεδιάζεις τα βήματά σου και πονάς πολύ στα γλιστρήματα.

-Ο ρόλος σου ως δημοσιογράφος και ως Γενικός Διευθυντής μεγάλου Μ.Μ.Ε. στην πορεία, σε έκανε να αφήσεις πίσω πράγματα του εαυτού σου και να συμβιβαστείς στη ζωή σου;

Ουυυυυυ!!! Οι συμβιβασμοί και οι απώλειες ήταν συνεχείς και μεγάλες. Είτε απλά σαν δημοσιογράφος είτε περισσότερο σαν υπεύθυνος ενός Μ.Μ.Ε. δεν έχεις μεγάλα περιθώρια για ταύτιση της πορείας σου με τον εαυτό σου, αν φυσικά διαθέτεις εαυτό, δηλαδή δομημένη προσωπικότητα. Είναι ευτύχημα να μη τη διαθέτεις, για να μπορείς να καβαλάς το κύμα που σε ανεβάζει, χωρίς ενοχές ή θριάμβους.

-Μετανιώνεις για τα πράγματα που άφησες και τους συμβιβασμούς που έκανες για την καριέρα σου;

Πρώτον δε μετανιώνω ποτέ και για τίποτα. Και δεύτερον δεν κάνεις στρατηγικούς συμβιβασμούς στην πορεία σου. Κάνεις μόνο συμβιβασμούς, άρα γιατί να μετανιώσεις; Για την ίδια την πορεία;

-Θεωρείς τον εαυτό σου Ελεύθερο Άνθρωπο;

Τον φαντασιώνομαι σαν Ελεύθερο Άνθρωπο. Θεωρώ ότι είμαι σκλάβος του πιο ασήμαντου και του πιο σημαντικού.

-Αν μπορούσες να περιγράψεις τον εαυτό σου ως Ελεύθερο Άνθρωπο σε μας, όπως τον φαντασιώνεσαι, πώς θα ήταν;

Γιατί θέλετε να παίξω παντομίμα; Δεν είναι καλύτερα να περιγράψω αυτό που βλέπω ότι είμαι και όχι αυτό που φαντασιώνομαι;

-Παλεύεις να φτάσεις τον εαυτό σου σε αυτό που θα ήθελες να είσαι;

Ποτέ δεν ήθελα να είμαι κάτι συγκεκριμένο. Στον εσωτερικό ή τον εμφανή μου κόσμο. Πάντα επιθυμούσα να είμαι ένα σημάδι στον ορίζοντα και αυτό κάλυπτε τον εγωισμό μου. Δηλαδή το ότι θα ήμουν σημαδάκι δεν το θεωρούσα κάτι μικρότερο από το να είμαι πλανήτης.

-Ποιο είναι για σένα το πιο διαχρονικό ρητό, με την πιο μεγάλη σημασία;

-Με αναγκάζεις να μιλήσω σε γλώσσα που οι συνομήλικοι σου δε θα καταλάβουν. Αλλά τι να κάνουμε, Ελληνικά είναι κι αυτά.: "Τυφλός τα τ'ώτα, τον τε νουν, τα τ'όμματ' ει". Για να διευκολυνθούν οι αναγνώστες πρόκειται για το χρησμό που έδωσε ο Τειρεσίας στον βασιλιά ακόμα Οιδίποδα όταν τον ρώτησε, με αλαζονική βεβαιότητα για την απάντηση, ποια ήταν η πραγματικότητά του. Φυσικά δεν ήξερε όσα τον συνέθλιψαν στη συνέχεια, αλλά ο τυφλός μάντης με τη βοήθεια των παντεποπτών θεών τα έβλεπε ήδη.

-Και γιατί είναι αυτό το πιο σημαντικό ρητό; Ποια είναι η συνάφειά του με τη σημερινή εποχή;

Σε κάθε εποχή ο άνθρωπος φαντασιώνεται ότι είναι κάτι περισσότερο από απλό χώμα, ή έστω απλό συστατικό του σύμπαντος. Η τυφλότητα και η άρνησή του να ακούσει την αλήθεια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του. Άμα θέλει να αποκρυπτογραφήσει τον εαυτό του, αρκεί να ακούσει τον Τειρεσία.

-Περίγραψέ μας ένα μέρος στον κόσμο που σου έχει κάνει την πιο όμορφη εντύπωση ως σκηνικό.

Τα Ματογιάννια στη Μύκονο, μια αυγουστιάτικη μέρα που σπρώχνοντας και σπρωχνόμενος αδυνατείς να προχωρήσεις. Όποιος έχει βαδίσει τα σοκάκια της Χώρας της θεϊκής Μυκόνου, θα έχει βιώσει την παραίτηση από τις επιθυμίες του (αφού ο ίδιος θα ήθελε να προχωρήσει), από τη βολή του (αφού η ζέστη είναι τραγική) και τη μετάσταση σε ένα είδος πανανθρώπινου πλάσματος χωρίς τις ιδιότητες που κάθε μεμονωμένο πλάσμα έχει. Κάτι σαν υπέροχο τέρας με πολλά κεφάλια, πόδια και χέρια, που συνεργάζονται με οδηγίες από διαφορετικούς εγκεφάλους.

-Είσαι χρόνια ιστιοπλόος. Για κάποιον που δεν έχει κάνει ιστιοπλοΐα, πως θα ζωγράφιζες το συναίσθημα που σου δίνει αυτή;

Είναι η αίσθηση της απόλυτης πληρότητας να είσαι μια κουκκίδα στο πέλαγο χωρίς μηχανική προστασία, παραιτημένος στον άνεμο, στο κύμα, και σε ένα πανί. Είναι η μοναδική αίσθηση της ταύτισης με το σύμπαν, όπου σύμπαν είναι η θάλασσα και κομμάτι του το σκάφος σου κι εσύ σαν ενιαία οντότητα.

-Παρά τον τρόπου που την περίγραψες, δεν ασχολείσαι πλέον με την ιστιοπλοΐα. Ποιος είναι ο λόγος;

Γιατί έμαθα πια ποια είναι η τέλεια ομορφιά και αυτήν μόνο αναζητώ.

-Μπορείς να μας πεις ποια είναι αυτή για σένα;

Η θέα ενός γυμνού όμορφου ανθρώπινου σώματος. Τίποτα άλλο.

-Με ποια έννοια; Θα μπορούσε πχ αυτή να είναι η Τζούλια Αλεξανδράτου, ή κάποια που απλά να έχει ένα όμορφο αγαλμάτινο σώμα; Ή (για να μην ορίσουμε ως ομορφιά κάτι που αναγκαστικά είναι αντίθετου φύλου, ένας αθλητής όπως ο Ντέιβιντ Μπέκαμ;

Με βάζεις σε μεγάλη κουβέντα. Πρώτον γιατί θεωρώ ο/η αθλητής είναι παραμόρφωση του ανθρώπινου σώματος και όχι ομορφιά. Δεύτερον γιατί ανακατέυεις τη Τζούλια που κατάφερε ένα πραγματικά ωραίο σώμα να το ασχημύνει μοναδικά εμπορευματοποιώντας το χυδαία. Υπάρχει η απλή και πραγματική αλήθεια, δηλαδή ένα σώμα φυσιολογικό, με αρμονικές διαστάσεις. Ο μεγάλος Αντώνης Τρίτσης έλεγε πως το σώμα είναι το ύψιστο αρχιτεκτόνημα του σύμπαντος. Δε μας αρκεί αυτό;

Σε κάθε περίπτωση φαντάζομαι ότι γίνεται αντιληπτό πως δε μιλάω για μια θέαση, αποτέλεσμα σεξουαλικού πόθου. Αλλά για τη θέαση που σου δίνει την αντίληψη αυτού που έχεις ορίσει ως ομορφιά, χωρίς παρεπόμενα.

-Τι συμβουλές θα έδινες στους νέους που τώρα ψάχνουν το δρόμο τους επαγγελματικά αλλά και γενικά στη ζωή τους;

Να μην ψάχνουν. Να αφήνονται. Η καταδίκη αυτού που ψάχνει είναι να μη βλέπει τι βρίσκεται μπροστά στη μύτη του.

-Πήγες κι εσύ τις προηγούμενες μέρες στο Σύνταγμα. Σε μεγάλο βαθμό, είναι μια επανάσταση νέων. Πιστεύεις ότι μπορεί να οδηγήσει κάπου;

Κάθε δρόμος οδηγεί κάπου. Αυτό δε σημαίνει ότι οδηγεί σε αυτό που στόχευες. Δε το βλέπω σαν επανάσταση αλλά σαν ευκαιρία αποκατάστασης του κοινωνικού ιστού που έχει υποστεί σύνδρομο ανοσοποιητικής ανεπάρκειας, δυστυχώς από τότε που γύρισε η καρικατούρα της δημοκρατίας στην Ελλάδα, χτισμένη στο εκμαγείο της δικτατορίας.

-Τι λείπει από τις διαδηλώσεις στο Σύνταγμα;

Αν ήμουν η κ. Παπαρήγα θα σκεφτόμουν αυτόματα "Η στράτευση". Αλλά επειδή ευτυχώς δεν είμαι νομίζω πως δε λείπει τίποτα.

-Ποιος είναι ο τρόπος να συνεχιστούν και να βγάλουν αποτέλεσμα;

Κανένας ορατός. Η πραγματικότητα του αυριανού κόσμου που είναι σήμερα εδώ, αλλά επειδή είναι αυριανός οι διαχειριστές του συστήματος δεν τον αντιλαμβάνονται και δε μπορούν να εμποδίσουν τη γέννησή του.

-Όταν ήσουν 18ρης, σίγουρα είχες κάποιο συγκεκριμένο τραγούδι που άκουγες και ονειρευόσουν. Ίσως να έχει κρατήσει το ίδιο και μέχρι σήμερα. Ποιο ήταν αυτό τότε; Έχει παραμείνει το ίδιο;

Όσο και να το ακούω δεν το χορταίνω τόσο που η μόνη σταθερή μου φαντασίωση είναι να ήμουν για λίγα λεπτά Joe Cocker. Όχι κάποιος άλλος.

-Κλείνοντας, θα ήθελα να μεταφέρεις ένα μήνυμα, σε όλους όσους θα μας διαβάσουν.

Life 's but a walking shadow. Σε συνδυασμό με το Carpe Diem.

Γιώργος Παπαευσταθίου, νέος δημοσιογράφος

Στην πρώτη συνέντευξη που ανεβάζω, έχω απέναντί μου τον Γιώργο.

Λίγα λόγια για τον εαυτό σου:

-Είμαι ένας νέος που αυτοχαρακτηρίζεται φυσιολογικός όπως όλοι οι συνομήλικοι του. Μένω στο Μενίδι τα 25 χρόνια της ζωής μου, το οποίο έχει παίξει και σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μου. Έχοντας ζήσει και δει πολλά σε μια περιοχή που η πολυμορφία είναι το κύριο χαρακτηριστικό της, έλαβα ερεθίσματα ώστε να εμβαθύνω την αναζήτηση σε σχέση με το τι πραγματικά εκφράζει την φιλοσοφία ζωής μου.

-Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση από τα παιδικά σου χρόνια;

-Δεν είναι κάτι συγκεκριμένο. Είναι γενικά η εσωτερική ανησυχία και η περιέργεια να ανακαλύψω τα πάντα, τον κόσμο γύρω μου. Έχοντας άγνοια των κινδύνων.

-Τι εννοείς; Περιέγραψέ μου ένα περιστατικό όπου όντως βρέθηκες σε κίνδυνο.

-Θυμάμαι μικρός με φίλους μου, κρυμμένοι μέσα σε καταυλισμό τσιγγάνων να προσπαθούμε να βρούμε ένα κλεμμένο ποδήλατο φίλου. Τελικά μας ανακαλύψαν.

- Η εξέλιξη;

-Πόδια στους ώμους και τρέξιμο πέρα από τις δυνατότητες του οργανισμού μας, ενώ συγχρόνως μας πετροβολούσαν. Ωραία φάση όμως φίλε! Αυτά μένουν.

- Το ανήσυχο παιδί μέσα σου, κατάφερε να επιβιώσει στα μετεφηβικά στάδια;

-Μέχρι τώρα μπορώ να σου πω ότι έχει γίνει ακόμα πιο ανήσυχο. Μόνο που πλέον η ανησυχία έγκειται σε κάτι βαθύτερο. Να ανακαλύψω ποιος πραγματικά είμαι. Το οποίο για μένα θέλει πολλή τόλμη και θάρρος ώστε να αποδεχθείς την αλήθεια σε σχέση με τον εαυτό σου.

-Έχεις αποδεχθεί πτυχές της προσωπικότητάς σου που δεν τολμούσες να κοιτάξεις στον καθρέφτη;

-Ναι και αυτό με έκανε πιο ολοκληρωμένο και ευτυχισμένο άνθρωπο. Η αποδοχή του εαυτού σου είναι ότι σημαντικότερο μπορείς να κάνεις για σένα.

-Θέλεις να μας πεις εν ολίγοις μια από τις αποδοχές αυτές;

-Όποιος με γνωρίσει πραγματικά, δεν έχω να του κρύψω κάτι. Κατά τα άλλα προτιμώ να μην δημοσιοποιώ τα προσωπικά μου χαρακτηριστικά στο διαδίκτυο, διότι μου αρέσει η προσωπική επαφή.

-Το παιδί Γιώργος, και ο 25ρης Γιώργος, είναι το ίδιο πρόσωπο;

-Το ίδιο πρόσωπο με παραπάνω χρόνια εμπειρίας στην πλάτη.

-Έχουν τα ίδια όνειρα;

-Έχουν τις ίδιες απαιτήσεις. Γιατί τα όνειρα συνέχεια αυξάνονται. Όταν πραγματοποιείς ένα όνειρό σου πας στο επόμενο.

-Τι μουσική ακούς;

-Μπορώ να ακούσω σχεδόν τα πάντα, αναλόγως την περίσταση. Αυτό όμως που με ελκύει πιο πολύ είναι το ελληνικό hip hop. Το hip hop που εκφράζει προβληματισμούς και σκέψεις, και εν τέλει αυτό που σου δίνει έρεισμα για αυτογνωσία.

-Κάποια αγαπημένα συγκροτήματα;

Οι Terror X Crew, FFC, Razastarr, Νεκρική Σιγή, NTΠ, Στίχοιμα, Ladose (Ρ.Φ., Λ.Α. κλπ)

-Επαγγελματικά που κινείσαι, μιας και όπως προείπαμε το αντικείμενο των σπουδών στην ΑΣΟΕΕ δεν σε εκφράζει;

-Αποφάσισα να γίνω δημοσιογράφος και κινούμαι σ αυτήν τη κατεύθυνση, γιατί τελικά αυτό που με εκφράζει είναι να είμαι έξω στους δρόμους και στο τρέξιμο. Να ανακαλύπτω, να αποκαλύπτω, να ρισκάρω, να κινδυνεύω, να λέω και να μεταφέρω αλήθειες. Πάνω απ όλα να έχω το αίσθημα της ρέουσας αδρεναλίνης, και της ικανοποίησης οτι προσφέρω.

-Ασχολείσαι ήδη με την δημοσιογραφία κάπου ή ακόμα δοκιμάζεις τα βήματά σου;

Ασχολούμαι ανεξάρτητα κάνοντας την δικιά μου μουσικοενημερωτική ραδιοφωνική εκπομπή κάθε Τετάρτη 16.00-18.00 στο AKMI-RADIO, http://www.iek-akmi.gr/eradio/athens.asx

http://www.facebook.com/home.php?sk=group_216244915057205&ap=1

Σχολιάζω την επικαιρότητα με το δικό μου τρόπο και αναλύω ότι μπορώ να έχω στο μυαλό μου. Από κει και πέρα κάνω και κάποιες άλλες έρευνες που προς τοπ παρόν δεν είναι ανακοινώσιμες.

-Ποια είναι η άποψή σου για τις διαδηλώσεις στο Σύνταγμα τις τελευταίες μέρες;

Αρχικά με βρίσκουν υπέρμαχο τους. Διότι είναι απόρροια του αυθορμητισμού των συνανθρώπων μου χωρίς υποκίνηση από κόμματα, οργανώσεις, συνδικάτα. Έχει πλέον φουντώσει η οργή της κοινωνίας για τον βιασμό στον οποίον υπόκειται από συμφέροντα. Απλά φοβάμαι μην προσπαθήσουν να καπηλευθούν κάποιοι λαϊκιστές και λαοπλάνοι την όλη αναταραχή για προσωπική προβολή και όφελος. Δεν έχουμε ανάγκη από κίβδηλα πρότυπα. Απλά θα ήθελα να βάλω ένα τραγουδάκι να ακούσουν μερικοί σχετικά με την "κρίση":

-Κλείνοντας, θα ήθελα να μιλήσεις εσύ ο ίδιος για οτιδήποτε θεωρείς σημαντικό να ακουστεί.

Αυτό πουθεωρώ υψίστης σημασίας είναι η Παιδεία. Από εκεί ξεκινάνε όλα και αυτό είναι η λύση για τα πάντα. Οπότε προτροπή μου είναι ο καθένας προσωπικά να ψάξει, να βρει, να μάθει, μέσω της αυτεκπαίδευσης τι πραγματικά συμβαίνει γύρω μας ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει και να βελτιώσει τη δική του ζωή και εν γένει την σύσταση της κοινωνίας μας σε νοητικό, πολιτισμικό και ανθρώπινο επίπεδο.

Περί του blog "ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ"

Αρχίζω αυτό το blog, χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένος στόχος.

Υπάρχει όμως συγκεκριμένος λόγος.

Ο λόγος δεν είναι άλλος, από το να δώσω αφενός μια φωνή σε ανθρώπους που θέλουν να ακουστούν, αφετέρου διότι με την ίδια την επαφή μου μαζί τους για την συνέντευξη κερδίζω εγώ ο ίδιος.

Κερδίζω διότι στη ζωή είμαστε όλοι δάσκαλοι και μαθητές ταυτόχρονα.

Και με την ζύμωση που επέρχεται μεταξύ δύο προσωπικοτήτων δια μέσω μιας συνέντευξης, σίγουρα κάτι έστω μικρό θα κρατήσω και εγώ.

Κάτι μικρό που όμως μπορεί στο τέλος να γίνει τεράστιο και μπορεί να μου αλλάξει ακόμα και την φιλοσοφία ζωής που έχω επιλέξει (μια δεδομένη χρονική στιγμή) να έχω.

Ξεκινάμε λοιπόν, γιατί έτσι γουστάρουμε, μην έχοντας να χάσουμε τίποτα, και όπου μας βγάλει..